Gajcy. Miłość bez jutra.

 Mój sen śmiertelny ciałem spełniasz 

i słowem płochym w śnie poczętym; 

puszysta włosów twoich perła 

jak płomień krągły w pościel spływa, 

gdzie dłoń pierzasta jak z igliwia 

rozdziela cienie ciał od lęku. 

Mówimy szeptem krwi łagodnej 

słuchając w sobie: niech w nas płynie, 

niech niesie - światło jak w roślinie 

prześwietli serc planety małe 

i obudzimy się słuchając 

szelestu chmur i grania wody. 



Bo tyle tylko jest w nas ciepła, 

co dłoń zdziwiona objąć zdoła, 

i trwogi tyle, co zakrzepła 

wyryje w twarzy łza jak z ognia 

i głosu w nas, co wydać może 

w kielichu warg języka ostrze. 

Niech płynie w nas - mówimy jeszcze 

ten szmer ciemności, póki księgę 

obłoków wiatr przegina miękką. 

Bo tyle tylko wiary w pieśni, 

ile obrazu pod powieką 

ziemi odbitej ostatecznie.  

The Glass Jar Next to the Glass Jar - Iza Szostak

W piątek, 28 września w Teatrze Studio w ramach Festiwalu Ciało/Umysł, bardzo polecam: 


CHOREOGRAFIA I WYKONANIE: Iza Szostak 
MUZYKA: Kuba Słomkowski 
ŚWIATŁO: Karolina Gębska 
SCENOGRAFIA: Kasia Nocuń 
PERFORMERKA: Monika Morawska 

CZAS TRWANIA 45 MIN.

Kontynuacja poszukiwań zgłębiających naturę człowieka. Autorka performansu zagłębia się w naturę człowieka i stawia pytania dotyczące młodości, przemijania, cielesności, starości. Czym jest dokładnie starzenie się? Jak dochodzi do samopoznania, gdy zbliża się ten nieodwracalny etap? Co starzeje się najpierw i kiedy to następuje? Jak zachowuje się nasze ciało w chorobie? A może młodzi są starzy?

Zycie Seksualne Dzikich - 26.09 w ATM Studio.

Powrót rzeźby „Kobieta z dzieckiem” Aliny Szapocznikow na Żoliborz

Burmistrz dzielnicy Żoliborz Krzysztof Bugla oraz Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie zapraszają na wydarzenie z okazji powrotu na Żoliborz rzeźby Kobieta z dzieckiem autorstwa wybitnej polskiej artystki Aliny Szapocznikow (1926–1973). Rzeźba, eksponowana na skwerze przy Teatrze Komedia od lat 50., przez ostatnie dekady zapomniana i niszczejąca, została poddana gruntownej renowacji. Od 29 września 2012 roku ponownie będzie eksponowana w przestrzeni publicznej.

Kobieta z dzieckiem (znana również jako Nadzieja matki, Macierzyństwo lub Pokój) pochodzi z lat 1949-1950, wykonana została w piaskowcu w zakładach kamieniarskich Gastona Lerendu w Paryżu. Przywieziono ją do Polski z okazji II Ogólnopolskiej Wystawy Plastyki, gdzie otrzymała wyróżnienie. „Należałoby bez wątpienia wyrazić uznanie dla ambitnych zamierzeń młodej rzeźbiarki Aliny Szapocznikow, której rzeźba Nadzieja matki, wykonana w kamieniu en taille directe, stanowi swego rodzaju wydarzenie w naszym środowisku artystycznym” – pisał w roku 1952 Andrzej Jakimowicz.

Wydarzeniu towarzyszyć będzie premiera książki „Kroją mi się piękne sprawy. Listy Aliny Szapocznikow i Ryszarda Stanisławskiego 1948–1971”.

"Joseph" w Teatrze Studio - Festiwal Ciało/ Umysł

wtorek, 25 września - Teatr Studio, godz. 19.00 „Joseph”

Alessandro Sciarroni (Włochy) : Premiera polska + po spektaklu spotkanie z artystą

bilety: 30-20 zł

Tytułowy Józef przez cały spektakl stojąc na scenie tyłem do publiczności, poszukuje swojego wizerunku we wszystkim, na co spojrzy. Solo przestaje być grą jednostki, kiedy wypełnia się mnóstwem zadziwionych, przypadkowych spojrzeń z internetu, zniekształconych, zwielokrotnionych, mocnych ciał… Spektakl korzysta z Chatroulette.

Alessandro Sciarroni jest włoskim artystą działającym na polu sztuk performatywnych. Spektakl „You Girl”, wystawiony w 2007 roku, pokazywany był na najważniejszych włoskich festiwalach teatru i tańca, a w 2010 roku miała okazję zobaczyć go europejska publiczność w Londynie (The Place), Oslo (Dancehus), Dublinie (Dublin Dance Festival), Burgos i Warszawie. W roku 2008 Sciarroni zdobył nagrodę "Nuove Sensibilità” za spektakl “If I Was Madonna”. Jego prace wystawiane są przez Teatro Stabile delle Marche we współpracy z Corpoceleste_CC00#, niezależnym stowarzyszeniem kulturowym stworzonym i prowadzonym przez artystę. W latach 2009-2010 jego prace wystawiane były przez włoską sieć Antibodies Explo oraz przez Aerowaves, międzynarodową sieć tańca i performance promującą kontakty artystyczne w Europie.
Od 2009 roku, Sciarroni wykłada w Szkole Teatralnej w Teatro Stabile delle Marche w Anconie. Jego warsztaty badawcze zajmują się współczesnymi praktykami w sztuce i związkami pomiędzy językiem sztuki performatywnej, teatrem i sztukami pięknymi. W 2010 roku, wraz z 8 innymi włoskimi choreografami Sciarroni został wybrany do projektu „Choreographic Dialogues” i zaproszony na miesięczny pobyt na festiwalu B-Motion w Bassano del Grappa oraz w prestiżowym instytucie SNDO w Amsterdamie. W 2011, jako jednego z dwóch artystów wybranych do projektu Choreoram, poproszono go o stworzenie projektu badawczego w Zagrzebiu, Kopenhadze, Rotterdamie, Bassano del Grappa, Madrycie i Londynie. Alessandro Sciarroni jest członkiem “Progetto Matilde”, regionalnej platformy promocji nowego teatru.

więcej tu

Paktofonika - Jestem Bogiem (Ostatni Koncert)

WĄSY w Och Teatrze

już od 20 września, ul. Grójecka 65, Warszawa.

Warto. Śmiesznie, a i zastanawiająco, pouczająco:)

Robodrom - Francis

Dziś, 16. września, 16:30, Kordegarda, Krakowskie Przedmieście.

Znak Kaina . Gardzienice. 12.10.2012.

„Znak Kaina” to nowy spektakl, przygotowywany przez Ośrodek Praktyk Teatralnych "Gardzienice" Włodzimierza Staniewskiego a reżyserowany przez Australijczyka, Jamesa Brennana. Pierwsze pokazy odbędą się w siedzibie OPT we wsi Gardzienice, 12 i 13 października 2012 r.

Spektakl będący reinterpretacją biblijnej opowieści o Kainie i Ablu opiera się na tekstach rzymskiej antycznej komedii Terencjusza "Bracia", "Kainie" Lorda Byrona oraz powieści jednego z prekursorów egzystencjalizmu, Miguela de Unamuno "Abel Sanchez".

Ośrodek Praktyk Teatralnych "Gardzienice" jest położony we wschodniej Polsce, w malowniczej wsi, nad łęgami i rozlewiskami rzeki Giełczwi, 75 km od polsko-ukraińskiej granicy. „Znak Kaina” będzie wykonywany w zabytkowym Spichlerzu - jednym z kilku odbudowywanych i restaurowanych obiektów zespołu pałacowego należącego do Ośrodka (na stronie internetowej teatru można zapoznać się z aktualnym stanem prac).

Oryginalna muzyka do spektaklu jest obecnie komponowana przez Szczepana Pospieszalskiego i Michała Żaka. Docelowa instrumentacja obejmować będzie 15-osobowy chór, 6 instrumentów i elektronikę.

Rezerwacje i pytania / For bookings and inquiries:

info@znakkaina.com

ZNAK KAINA.12.10.2012. Gardzienice.

"Aktor" Norwida w Teatrze Narodowym

Zapraszam do TN 19 i 20 września

Reżyseria: Michał Zadara

Scenografia: Robert Rumas

Kostiumy: Julia Kornacka

Muzyka: Dominik Strycharski

reżyseria światła: Artur Sienicki

praca nad słowem: Grażyna Matyszkiewicz

obsada: 

Anna Chodakowska, 

Wiktoria Gorodeckaja, 

Aleksandra Justa, 

Patrycja Soliman, 

Ewa Wiśniewska,

Marek Barbasiewicz, 

Bartłomiej Bobrowski, 

Oskar Hamerski, 

Arkadiusz Janiczek, 

Waldemar Kownacki,

Mateusz Rusin, 

Wojciech Solarz, 

Paweł Tołwiński, 

Krzysztof Wakuliński

gościnnie Adam Molak, 

Szymon Nowak, 

Kamil Przystał, 

Modest Ruciński, 

Przemysław Wyszyński

Norwid jako autor dramatu ekonomicznego? W Aktorze zdarzeniem uruchamiającym rozwój wypadków jest bankructwo finansisty, obracającego funduszami arystokracji. Jeden z jego klientów, hrabia Jerzy, chce oddalić od rodziny widmo nędzy: postanawia przyjąć propozycję dawnego kolegi i zadebiutować w jego teatrze - jako aktor. Ludzie w czasach kryzysu, bezduszne procedury kapitalizmu, myśli zdominowane przez finansowe kalkulacje. Fabuła Aktora zdecydowanie odbiega od wyobrażeń, jakie mamy na temat twórczości "romantycznego" poety.  

Nietykalni w Muranowie

BATTLESHIP POTIEMKIN (1925) / music by Rh+

Lillian Gish - The Consummate Artist

Patti Smith, "Poniedziałkowe dzieci"

Nowy York

                               lata 60.

                                                  romans



                                                                                       sztuka






Polecam.

„Sierakowski” wrócil z Edynburga

komuna// warszawa wróciła z dwutygodniowego pobytu w Edynburgu, gdzie podczas festiwalu Fringe dwanaście razy zagrali spektakl „Przyszłe opowieści (Sierakowski)”, w ramach Listen / Touch / See – Polska Arts, specjalnego programu prezentacji polskiej kultury, zorganizowanego przez Instytut Adama Mickiewicza. Przedstawienie spotkało się z dużym zainteresowaniem, a zarówno widzowie, jak i krytycy zgodnie podkreślali jego wyjątkowość, artystyczną bezkompromisowość i odmienność od tego, co na co dzień można zobaczyć w brytyjskim teatrze. W całym programie Polska Arts widziano szansę na odnowę Fringe’a, który z biegiem lat coraz bardziej zaczął się komercjalizować, stawiając na ilość, a nie na jakość.

Przed komuną// warszawa teraz kolejne intensywne miesiące – 15 września zagrają w Jeleniej Górze na Festiwalu Muzyki Teatralnej, kolejne występy planowane są w Poznaniu, Łodzi i Rzeszowie.

Wracają również po wakacyjnej przerwie z cyklem RE// MIX (najbliższa premiera to „Zamkow – dwie albo trzy rzeczy, które o niej wiem” Weroniki Szczawińskiej 8 września, a do końca roku jeszcze sześć innych remiksowych premier) oraz z cyklem muzycznym „Maszyny do słuchania”.

W grudniu natomiast planowana jest premiera nowego przedstawienia.

SIOSTRY BUI (Julia i Mai Bui-Ngoc) Gęstość / Density

Siostry tańczące ze zmysłami
Wystawa Gęstość Sióstr Bui w Bank Pekao PROJECT ROOM stanowi zaproszenie do podróży przez labirynt zmysłów. Julia i Mai Bui wykorzystując swoje różnorodne doświadczenia artystyczne z pogranicza wideo, teatru, tańca, rzeźby i architektury stworzyły wizję tajemniczego świetlistego mikrokosmosu, w którym nadrzędną rolę odgrywa doświadczanie poprzez zmysł słuchu, wzroku i dotyku. Wraz z przekroczeniem drzwi do sali wystawowej zostajemy wprowadzeni do bajkowej krainy, w której gęsto opleceni pasmami jasnych tasiemek zwisających z umieszczonego
tuż nad naszymi głowami sufitu oraz dobiegającymi z każdego kąta sali dźwiękami mamy za przewodnika jedynie swoją dziecięcą ciekawość.

Otwarcie wystawy: poniedziałek 10 września 2012, godz. 18.00
Wystawa czynna do 23 września 2012
Kurator: Fabio Cavallucci

Wydaje się, że jednym z głównych celów ich pracy jest podanie w wątpliwość pewników percepcyjnych

– zarówno wtedy, kiedy w teledyskach bawią się w przedstawianie bohaterów jako małych Guliwerów w kraju olbrzymów, jak i wtedy, kiedy w teatrze każą aktorkom wychodzić jedna po drugiej przez drzwi i wchodzić na ekran, zacierając w ten sposób granice między światem realnym a wirtualnym. Duże i małe, prawdziwe i udawane, wysokie i niskie mieszają się ze sobą. Często ujęcie z góry przekształca ciała modeli w kukiełki, szmaciane lalki lub postaci z gry komputerowej. Siostry Bui bawią się także gatunkami filmowymi. Atmosfera noir miesza się ze scenami namiętności, rosnący suspens nie prowadzi do niczego. Są też produkcje reklamowe, w których tandem ucieka się czasem do cytatów (jak koliste długie ujęcia Rybczyńskiego). Z prac wyłania się przede wszystkim pojęcie teatru. Przeświadczenie, że żyjemy w światach równoległych, że z rzeczywistości pozornie najbardziej niebezpiecznej i dramatycznej możemy łatwo prześliznąć się do teatrzyku marionetek czy fantastycznego świata komiksów. 

Julia Bui-Ngoc. Rzeźbiarka, reżyserka, tancerka i choreografka. Ukończyła ASP w Warszawie na Wydziale Rzeźby w 2011 r. Swoją wrażliwość artystyczną rozwinęła u boku profesora Grzegorza Kowalskiego w pracowni multimedialnej. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz m.st. Warszawy. Autorka kilkunastu prac wideo, spektakli teatralnych oraz filmów krótkometrażowych. Jej prace były wielokrotnie nagradzane i wystawiane w Polsce i za granicą m.in. w Muzeum Narodowym w Pradze, CSW w Warszawie, festiwalu Japon Expo Nicea (Francja), Readymade Film Fest w Los Angeles. Przez wiele lat związana z teatrem Gardzienice. Twórczyni Szkoły Tańca z Wachlarzami Bojowymi. Współzałożycielka (wraz z Mai Bui-Ngoc) duetu Siostry Bui.

Mai Bui-Ngoc. Operatorka kamery, reżyserka filmowa, architektka. Absolwentka Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, studentka Akademii Filmu i Telewizji w Warszawie. Przez kilka lat pracowała w dziale koncepcji w Biurze Jems Architekci ((drugie miejsce w konkursie na siedzibę Nowego Teatru w Warszawie i wyróżnienie w konkursie na Muzeum Historii Polski .W duecie Sióstr Bui odpowiedzialna za przenoszenie na ekran autorskich wizji Julii i oprawę architektoniczno-scenograficzną. Na jej twórczość duży wpływ mają przede wszystkim liczne podróże po świecie i wieloletnie doświadczenie pracy architekta. Współzałożycielka (wraz z Julią Bui-Ngoc) duetu Siostry Bui.

+++ godz. 18.30 Wojtek Sobura “Organic Lo-FI” u know me koncert live play act

Koncert Raionbashi + Lutto Lento + Sleep Sessions

Zapraszam w piątek 7 września, 19.00, Piwnice Zamku CSW

Raionbashi - Daniel Löwenbrück (ur. 1974) – niemiecki artysta performance i kompozytor muzyki na taśmę. Jego występy to konkretne, rytualistyczne i z natury terapeutyczne akcje, często graniczące z absurdem. Łączące taktykę europejskiej awangardy (Akcjonizm, Fluxus) ze współczesną akuzmatyką. Od końca lat dziewięćdziesiątych występuje w Schimpluch-Gruppe (razem z Rudolfem Eb.erem, Davem Phillipsem i Jokiem Lanzem), a także solo jako Raionbashi. Występował samodzielnie i na festiwalach w Nowym Jorku, Bordeaux, Paryżu, Moskwie, Mińsku, Oslo, Sztokholmie, Helsinkach, Tokio, Osace, Amsterdamie i wielu innych miastach na całym świecie.
Od 1994 roku prowadzi wytwórnię płytową Tochnit Aleph publikując muzykę konkretną, poezję dźwiękową. Współpracował z, i publikował takich artystów jak – między innymi – Herman Nitsch, Artur Żmijewski, Gerhard Ruhm, Hartmut Geerken, Wolf Vostell, Henri Chopin, Florian Hecker, Valeri Scherstjanoi, Toine Hovers. Od 2008 roku Löwenbrück prowadzi w Berlinie galerię i sklep płytowy Rumpsti Pumsti (Musik). http://www.tochnit-aleph.com/raionbashi

Sleep Sessions (Kielce) - Cut-up harsh noise, aktywny od 2005 roku. Dzielił sceny z wykonawcami takimi jak Vilgoć, XV Parówek, Jesus is a Noise Commander, Zenial, Krew z Kontaktu, Maaaa! i inni. Właściciel mikro-wydawnictwa Somnolent Shelter Records w którym od 2008 r. ukazują się niskonakładowe albumy z muzyką eksperymentalną i noisową.

http://sleepsessions.org/

http://somnolentshelter.art.pl/

LUTTO LENTO - artysta dźwiękowy, didżej i założyciel kasetowej wytwórni Sangoplasmo records. W nagraniach najczęściej wykorzystuje techniki plądrofoniczne tworząc kolaże dźwiękowe oparte na przetworzonych nie do poznania kompozycjach innych artystów.

Pamiętniki i inne pisma z getta

6 września (czwartek) 2012 r., godz. 18.00 w ramach Czwartków na Tłomackiem (miejsce: sala wystaw czasowych ŻIH w „Błękitnym Wieżowcu” przy pl. Bankowym, wejście od ul. Tłomackie) zapraszamy na dyskusję wokół książki 

„Pamiętnik i inne pisma z getta” Janusza Korczaka. 

Spotkanie z udziałem prof. Jacka Leociaka, Marty Ciesielskiej oraz Piotra Matywieckiego. Rozmowę poprowadzi Wojciech Lasota.

Nakładem wydawnictwa W.A.B ukazał się w sierpniu br. jeden z najważniejszych polskich pamiętników XX wieku.

Pamiętnik przedstawia nie tylko bieżące wydarzenia z życia Domu Sierot i warszawskiego getta,

Korczak dokonuje w nim także przeglądu swojego życia, wraca do czasów dzieciństwa i młodości.

Najbardziej wstrząsające są ostatnie refleksje Korczaka, który wie już, że wysiedlenie z getta jest nieuchronne.

Na pozostałe teksty zamieszczone w książce składają się m.in. rozmyślania pesachowe, przypowieści, teksty do gazetki Domu Sierot, zapiski o Głównym Domu Schronienia, sprawozdania wychowawcze, listy do Adama Czerniakowa oraz przyjaciół.

Książkę będzie można nabyć w promocyjnej cenie w trakcie spotkania.

Loïs Le Van

Loïs Le Van

La Notte

MIASTO SNU reż. Krystian Lupa | pokaz fragmentów próby dla publiczności

NIETOPERZ na motywach "Zemsty nietoperza" Johanna Straussa

Środek zimy, kilka dni przed Nowym Rokiem. W niepokojącej scenerii zimnych, szpitalnych wnętrz stojącego na uboczu domu, zbierają się obce sobie wcześniej osoby, aby wspólnie świętować nadchodzące święto. Przygotowania do uroczystości upływają przy słodkich dźwiękach operetki Zemsta Nietoperza Johanna Straussa (syna).

Wielu z obecnych musiało zdobyć się na niejedno poświęcenie, aby znaleźć się w tym miejscu. Za ten przywilej gotowi byli oddać wiele, a nawet ryzykować reputacją. Są wśród nich młodzi i starzy, małżeństwa i osoby stanu wolnego. Łączy ich jedno – ciekawość, czy człowiek może udźwignąć ciężar boskiej wolności. 

reżyseria: Kornél Mundruczó
scenografia, reżyseria światła, wideo: Márton Ágh
kompozytor: János Szemenyei
dramaturg: Kata Wéber

obsada: Małgorzata Buczkowska, Roma Gąsiorowska, Agnieszka Podsiadlik, Justyna Wasilewska, Rafał Maćkowiak, Dawid Ogrodnik, Sebastian Pawlak, Adam Woronowicz

premiera: 20 września 2012 w TR

Po nominowanym do Złotej Palmy filmie Łagodny potwór – projekt Frankenstein, Kornél Mundruczó wraz z zespołem TR Warszawa realizuje klasyczną operę buffo. Sięgając po utwór, który powstał równolegle z ogłoszeniem przez Nietzschego śmierci Boga, węgierski reżyser podejmuje temat „śmierci bez Boga” i zadaje nieśmiertelne pytanie: czy i w jakim stopniu wolno nam decydować o własnym istnieniu.

Kornél Mundruczó wybrać nie potrafi, a nawet nie chce: pytanie „film czy teatr” w ostatnich latach przekształcił w zdecydowanie udany – bo przynoszący prestiżowe nagrody, zaproszenia na międzynarodowe festiwale i gościnne realizacje – wzór „film i teatr”. Krytycy filmowi piszą o rozwiązaniach teatralnych przeniesionych na ekran, krytycy teatralni dywagują o filmowym sposobie widzenia zaadaptowanym na potrzeby sceny, on zaś z zupełnie innego punktu widzenia patrzy na swoją pracę: „Dualizm film–teatr działa we mnie jako jedność, w mojej duszy zajmuje jedno miejsce. Tymczasem przedstawienia bardzo różnią się od filmów, bo i nie mogą być takie same, ale wyrusza się z tego samego punktu, próbuje się wywołać te same emocje u widza teatralnego, jak i u widza w kinie. Według mnie te dziedziny sztuki są nieprzechodnie, każdy twórca dążący do syntezy wykrwawi się, próbując. Teatralny film i filmowy teatr są błędnymi wyobrażeniami, one nigdy nie wychodzą”. 

Kornél Mundruczó nigdy nie osądza. Prezentuje modele na pozór łatwe do rozwikłania, ale nigdy nie ułatwia zadania widzowi, zastępując go w wyciąganiu wniosków. Mundruczó bowiem jak opętany interesuje się człowiekiem: chce zrozumieć jego sposób działania, chce na nowo sformułować jego strukturę myślową, duchową oraz emocjonalną. Do tego jednak potrzebuje zwolenników starych opowieści ubranych w nowe szaty: ciekawych i otwartych widzów.  

Teatr Narodowy - pierwszy spektakl po wakacjach

Już w środę (5 września) o godzinie 19.30 zapraszamy do Teatru Narodowego na pierwszy spektakl sezonu 2012/2013 –
W mrocznym mrocznym domu Neila LaBute'a w reżyserii Grażyny Kani.
W obsadzie: Grzegorz Małecki, Marcin Przybylski oraz Milena Suszyńska.
Kolejne spektakle 6 i 7 września, godz.19.30.

foto: Robert Jaworski