JONASZ KOFTA - " S U F I T " / muzyka i wykonanie MARCIN MARKIEWICZ / Chłopak z Czeladzi

MANIFESTA / spektakl i taniec z Wachlarzami Bojowymi / okna przy Mickiewicza / dziś 17:30

 

 Manifesta na Fb

Z okazji 102 rocznicy uzyskania praw wyborczych przez Polki, Kolektyw Aurora zaprasza 

na spektakl w oknach domu przy ulicy Mickiewicza 34/36 w Warszawie, 28 listopada o 17.30

**************************
MANIFESTA
**************************
producent kreatywny okiennego teatru na Mickiewicza: Aleksandra Cieślak

reżyseria: Oskar Sadowski / dramaturgia: Zofia Krawiec / muzyka: @Avtomat / oprawa wizualna: 

Wojtek Warzywoda / produkcja: Jakub Kacperski

spontaniczna realizacja dzięki uprzejmości
i zaangażowaniu mieszkanek
oraz mieszkańców Szklanego Domu.

*******************************
nagłośnienie: Andrzej Kijanowski, Rafał Smoliński, Marcin Motyw.

********************************

OBSADA:
Katarzyna Anosowicz
Karolina Czarnecka
Joanna Drozda
Katarzyna Figura
Aga Frankel
Agnieszka Grochowska
Małgorzata Hajewska-Krzysztofik
Hanka Klepacka
Anna Kłos
Kate Lerka
Marta Malikowska
Karolina Micuła
Rozalia Mierzicka
Magdalena Osińska
Marta Ścisłowicz
Katarzyna Warnke
Wiktoria Wolańska
Magdalena Żak

ZAGRAJĄ I ZAŚPIEWAJĄ

Aga Zaryan
Arek Kłusowski
Anna Sierpowski - Movement Medicine
Anne Szyszka - Szyszka Band
Bovska
Karolina Czarnecka
HAŃBA
Misia Furtak
Marysia Sadowska
Marta Malikowska + Gooral
PUSSY MANTRA
Novika

ZATAŃCZĄ: Grupa Taniec z Wachlarzami Bojowymi

autorki i autorzy tekstów wykorzystanych w dramacie: Ewa Majewska, Zuzanna Ginczanka, 

Anne Sexton, Audre Lorde, Zoe Leonard, Rebecca Solnit, Virginia Woolf, Zofia Krawiec, 

James Baldwin, Harvey Milk, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Emmeline Pankhurst, 

Maya Angelou, Olympe de Gouges

plakat: Arobal & @avtomadesign

podziękowania dla Agaty Araszkiewicz

„Te z nas, które znajdują się poza przyjętą przez to społeczeństwo definicją akceptowalnej 

kobiecości; które przeszły ciężką próbę różnicy będąc homoseksualne, biedne, czarne albo 

starsze, wiedzą, iż przeżycie nie jest umiejętnością akademicką. Były zmuszone się nauczyć, 

jak to jest być samą, niepopularną lub wręcz napiętnowaną i jak odnajdywać wspólny grunt 

z innymi zdefiniowanymi jako znajdujące się poza strukturami – co pozwala określić 

i poszukiwać świata, gdzie wszyscy moglibyśmy się realizować. Albowiem nie zdemontujesz 

domu pana przy użyciu jego własnych narzędzi. Można za ich pomocą odnieść tymczasowe 

zwycięstwo w jego własnej grze, nigdy jednak nie umożliwią nam one dokonania autentycznej 

zmiany – co polecam szczególnej rozwadze tych kobiet, które wciąż uważają dom Pana za 

swoje jedyne źródło wsparcia.”
Audre Lorde

 

"Mirrors" Zofia Lubińska i Mai Bui Ngoc

Justyna Jary / Mandala Varsoviensis video-art (zwiastun)

Salvatore Ganacci - Horse (Official Music Video)

Darude - Sandstorm

Paweł Żak / Wystawa fotografii SMUGA / Leica 6x7 Gallery / Warszawa

CHCĘ /reżyseria: Marta Jalowska / 17-18.10.20 / Komuna Warszawa / Emilii Plater 31

 

                     

Daj głos. Zabierz głos. Oddaj głos. Głośna. Uwolnij głos. Wypnij język. Otwórz buzię. Głośna. Głosowanie. Z języczkiem. Wspólny język. Głośna. Korespondencja. Z użyciem języka. Z użyciem śliny. Słuchaj. Martwię się o ciebie, bo jesteś zbyt radykalna. Urodziłam się w Mysłowicach przy ul. Robotniczej. Jako trzecia siostra w pastelowym domu w Starej Suchej. O mojej dziewczynie mówię raczej przyjaciółka. Nie wiem jak powiedzieć matce, że ślubu nie będzie. Mam trójkę dzieci, a mój mąż nas olał – może to i lepiej, bo go nie lubiłam. Wyrastałam w poczuciu, że zostanę prezydentem, ale kiedy podjęłam decyzję o byciu dziewczyną, to zmieniłam zdanie. Jesteśmy poetkami, jesteśmy lesbami, nazywamy się Eileen Myles. Zamierzamy posadzić swoja waginę na fotelu prezydenckim. Mam na imię Zoe, napisałam wiersz „I want a president”. Siedzę w domu, dezynfekuję swoje ubrania po powrocie ze spaceru. Po chleb, który wciąż mam za co kupić. Moi przyjaciele już tu nie przyjadą, może z powodu granic, które się zamknęły, ale raczej z powodu granic, którymi nas podzielono. Chcę przestać się bać, chcę cię dotknąć, chcę ci zaufać. Wyobrażam sobie jak pozbawiam mocy rząd, który nas okłamuje i odbiera nam prawa. Jak rozmawiamy, a nie produkujemy wypowiedzi. Chcę lesbę na prezydentkę. Chcę na prezydentkę osobę, która rozumie, że jej praca to nie zagraniczne wakacje, które odebrała innym kandydujacym w „randce w ciemno”. Chcę wiedzieć gdzie ona jest. Szczerze oddane Marta Edka Sebastian   „I want a president!” to poemat Zoe Leonard, który wraca przy kolejnych kampaniach prezydenckich w Stanach Zjednoczonych. Kolejnych wyborach, które utwierdzają jedynie zastany porządek. Poemat Leonard nawiązuje do legendarnej, queerowej kampanii prezydenckiej Eileen Myles, poetki i performerki, która wystartowała w wyborach prezydenckich w USA w 1992 roku. Jej narzędziami były wiersze i manifesty, jej wiece przekształcały się w wieczory poetyckie. Czy w politycznej walce poezja może być radykalną bronią? Po co performować kampanie wyborcze? Kogo reprezentuje osoba niebinarna, lesba, feministka, prezydentka? „Chcę” to manifest wykorzystujący narzędzia kampanii prezydenckiej, rozłożony na części i rozciągnięty w czasie. Seria działań, które w myśl poetki i performerki, Eileen Myles, zmieniają porządek słów politycznych („Change order of political words”). Pierwsza część – plakaty wyborcze (10.05.2020, pierwszy termin – odwołanych – wyborów prezydenckich w Polsce)  i druga – wiec wyborczy (26.06.2020, ostatni dzień kampanii w I turze wyborów prezydenckich w Polsce) już się odbyły. Przed nami spektakl – czyli nowa prezydencja. Listy Myles (przywiezione zza oceanu) oraz inspirację do tej pracy zawdzięczamy badaniom Joanny Krakowskiej. Chcę 17-18 października 2020, godz. 19 Komuna Warszawa / Szkoła ul. Emilii Plater 31 Warszawa BILETY ONLINE   Reżyseria: Marta Jalowska Muzyka: Edka Jarząb Formy przestrzenne: Sebastian Winkler Gościnnie: Vala T. Foltyn | Valentine Tanz Współpraca choreograficzna: Alka Nauman Kostiumy: Marta Szypulska Wideo: Ania Płonka Zdjęcia: Pat Mic Produkcja: Komuna Warszawa Projekt prezentowany w  ramach sezonu „TEREN WSPÓLNY” HUB KULTURY KW Zespół kuratorski: Marta Keil, Grzegorz Reske, Tim Etchells Projekt współfinansowany przez m.st. Warszawa Marta Jalowska – aktorka, performerka, aktywistka, feministka, absolwentka kulturoznawstwa. Współzałożycielka i członkini feministycznej grupy TERAZ POLIŻ. Współautorka wielu scenariuszy i koncepcji kuratorskich, m.in.: projektu badawczo-popularyzatorskiego „dziwy polskie”, trzech odsłon cyklu „córy warszawskie” (#dziwystołeczne, #100lat i #kobietyrobiądramaty) oraz wystaw „Krem i czekolada. Wystawa wokół wspomnień pracownic fabryk Wedla i Polleny-Uroda”, „Świat poszedł do przodu a nóżki zostały na swoim miejscu”, z okazji 100-lecia wywalczenia przez Polki praw wyborczych i 10-lecia TERAZ POLIŻ i wystawy Sebastiana Winklera “Babcia Tina”. Współzałożycielka i członkini kolektywu Czarne Szmaty (#czsz), z którym redefiniuje przestrzeń publiczną i queeruje narodową symbolikę. Najważniejsze akcje to: „Wolna Polska”, „Nie jesteś sama”, „Pozdrowienia z Lesbos”, „Ułańskie fantazje” i „Orlice/Polska dla Ptaków”. Autorka “Interwału Pokoju” zrealizowanego w ramach Tools for Peace Generatora Malta, poznańskiego Festiwalu Malta. Członkini zespołu filmowego Twin Pics Studio. Edka Jarząb – performerka, poetka i artystka dźwiękowa. Używa głosu jako tworzywa, poszukuje pokładów przedjęzykowej energii i śladów zdarzeń w pamięci ciała, które odczytuje i przetwarza z pomocą elektroniki. Autorka tekstów o głosie kobiet-Innych w sferze publicznej, o słuchaniu jako narzędziu słabego oporu. Swoje działania dźwiękowe: warsztaty i słuchowiska, spacery i interwencje prezentowała na wielu festiwalach i wystawach w Polsce i zagranicą. Prowadziła gościnne wykłady w Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych w Warszawie, Akademii Sztuk Pięknych ENSBA w Lyonie, ASP w Gdańsku, University of Music and Performing Arts w Grazu. Tworzy przestrzenie dźwiękowe w filmie, w teatrze i w teatrze tańca. Razem z artystką dźwiękową FOQL rozwija improwizowany elektroakustyczny live act Mother Eart’s Doom Vibes. Współtworzy społecznościowe Radio Kapitał. Sebastian Winkler – twórca obiektów wizualnych, rzeźb, obrazów, instalacji i form wideo. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Współkuratoruje wystawy i wydarzenia. Związany z Instytutem Badań Przestrzeni Publicznej. Traktuje nieporadność, fuszerkę i partactwo jako queerowe strategie rozpychania wyobraźni.

więcej: komuna.warszawa.pl facebook.com/komunawarszawa

Spektakl w ramach Komuna Warszawa HUB Kultury 2020: Teren wspólny #terenwspólny #commonground #hubkultury Hasłem tegorocznej edycji programu rezydencji Komuny Warszawa jest “Teren wspólny”. Sezon kuratorowany przez Tima Etchellsa, Martę Keil i Grzegorza Reske zaprasza twórców i twórczynie do rozmowy o tym, na jakich warunkach możliwe jest dzisiaj ustalanie przestrzeni tego, co wspólne. Artyści będą przyglądać się sposobom, w jakie negocjujemy wspólną przestrzeń, i zadadzą pytania o to, do kogo właściwie należy  teren wspólny? Kto wyznacza jego ramy i wyrysowuje granice?  Z kim podejmujemy rozmowy i ustalamy zasady? Kogo nigdy tutaj nie wpuścimy?  Produkcja: Komuna Warszawa.

Papooz - Ann Wants to Dance - (official video)

BICEP | APRICOTS (Official Video)

kicanko

 T I M E

UROCZYSTE ODSŁONIĘCIE GRUPY RZEŹB „ZINAXIN I DOLACIN” MAGDALENY ABAKANOWICZ

 

6 WRZEŚNIA 2020 (NIEDZIELA), GODZ. 14:00

Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Fundacja Marty Magdaleny Abakanowicz-Kosmowskiej i Jana Kosmowskiego oraz Miasto Stołeczne Warszawa zapraszają na odsłonięcie grupy rzeźbiarskiej „Zinaxin i Dolacin” Magdaleny Abakanowicz.

Grupa rzeźb z 2005 roku „Zinaxin i Dolacin” łączy klasyczny dla Abakanowicz wątek uproszczonej, pozbawionej cech indywidualnych ludzkiej sylwety z elementami zaczerpniętymi z innych rzeźb, w których artystka poszukiwała wyrazu plastycznego dla oddania nierozerwalnej relacji człowieka z naturą. Dynamiczny związek form ludzkich i zwierzęcych w „Zinaxin i Dolacin” wskazuje zarówno na dramatyczną niemożność pogodzenia obu elementów, jak również brak możliwości ich rozłączenia. Praca Abakanowicz, która tymczasowo stanie w Parku Rzeźby na Bródnie, wpisuje się więc w aktualne dyskusje zmierzające do przeformułowania sposobów myślenia o relacji człowieka ze światem przyrody.

„Zinaxin i Dolacin” – masywne postaci o ludzkich korpusach kroczące we wspólnym kierunku – są przykładem wypowiedzi na uniwersalne pytania o indywidualność w tłumie, jednostkę w masie innych jednostek. Wchodzą one w interesujący dialog z pracami m. in Pawła Althamera i Romana Stańczaka, które także eksponowane są w Parku Rzeźby. Odkryciu korespondencji między dziełami sztuki z Parku, zestawianiu form eksperymentalnych i klastycznych poświęcony będzie spacer po Parku Rzeźby, który poprowadzi Dyrektor Muzeum Joanna Mytkowska.

Zielona przestrzeń umożliwi uczestniczenie w nim zgodnie z zasadami bezpieczeństwa obowiązującymi podczas pandemii (uczestnicy będą proszeni o zachowanie odległości, wypowiedzi prowadzącej spacer będą odpowiednio nagłośnione).

Czasowa ekspozycja prac Magdaleny Abakanowicz w Parku Rzeźby jest elementem obchodów przypadającej w 2020 roku 90. rocznicy urodzin artystki.

Koniec lata / Szkoła / Emilii Plater 31 / Warszawa

 Letnia Scena Muzyczna dobiegła końca. Kończy się lato. Nie kończy się jazz. 

Zaczyna się Szkoła. 

Koniec/początek 4 września od 19.00

W programie:

Paweł Szamburski - od 20 lat aktywny na scenie muzyki niezależnej skupionej głównie wokół środowiska Lado ABC. W Szkole materiał z płyty Ceratitis Capitata. 

1988 aka Przemysław Jankowiak – urodzony w Szczecinie, związany z Gdynią, a obecnie mieszkający w Warszawie producent muzyczny, kompozytor, muzyk. Wraz z Robertem Piernikowskim współtworzy duet Syny. Obecnie pracuje z Włodim nad wspólnym albumem pt. „W/88”, który wydany zostanie nakładem Def Jam Recordings Poland. 

Koncertowe, plenerowe nagranie audycji Ukojenie Małgorzaty Wrzosek i Zuzanny Kofty, której słuchać można w Radiu Kapitał. 

Wystawa prac Pawła Ryżko, artysty, którego twórczość opiera się głównie na plakacie, typografii, muralu i szablonie, stylistycznie nawiązując do tradycji konstruktywizmu. Mural „Robotnice Sztuki” jego autorstwa można oglądać w Lublinie, na ścianie budynku Domu Kultury LSM. 

Dawanko gra after. DJ Odeeps i DJ Wonton Destruction. Miks jazz, funk, soul, house, d&b, Salt-N-Pepa. Na dobry koniec. 

colors of portugal

fighting with yourself

Każdy, kogo spotykasz, toczy walkę, o której nie masz pojęcia. Bądź życzliwy. Zawsze.

~ Brad Meltzer

Скриптонит — Латинская Музыка (2019)

I

love

smoking

Deathless . We are not .